Contoh sekularisasi yang paling jelas dan bertepatan dengan makna yang diterangkan dalam buku ini ialah apa yang terjadi dalam kehidupan Barat. Ini boleh dilihat di dalam kehidupan spiritual, intelektual, rasional, fizikal, material, kebudayaan dan peradaban mereka.
Tetapi definisi ini hanya betul sekiranya ia diterapkan untuk menghuraikan sifat dan syarat kewujudan kebudayaan dan peradaban Barat.
Dakwaan bahawa sekularisasi adalah ajaran daripada kitab Injil merupakan pernyataan yang tidak ada dalil dan bukti dalam fakta sejarah.
Sekularisasi bukanlah kepercayaan daripada ajaran kitab Injil tetapi ia merupakan hasil daripada tafsiran orang Barat terhadap kitab Injil.
Ia merupakan hasil dari sejarah panjang sengketa tentang falsafah dan metafizik di antara mereka yang mempunyai pandangan alam yang religious dan rasionalis di kalangan orang Barat.
Kebergantungan antara penafsiran Injil dan pandangan alam ini semakin berkembang dan menjadi sebati. Contohnya, bagi orang Barat kebenaran atau tuhan sendiri telah menjelma dalam diri manusia, dalam waktu dan dalam sejarah.
Kristian merupakan satu-satunya agama utama yang memindahkan pusat asalnya daripada Jerussalam ke Rom, ia merupakan lambang permulaan ‘westernization’ agama Kristian dan kemasukkan unsur-unsur Barat ke dalamnya, selanjutnya menghasilkan dan mempercepatkan momentum sekularisasi.
Dari segi pandangan Islam, sehingga kini Kristian terbahagi kepada dua:
Kristian yang sejati dan asli
Kristian versi Barat
Kristian yang sejati dan asli sesuai dengan Islam. Mereka yang sebelum kedatangan Islam percaya kepada ajaran asli daripada Nabi Isa a.s adalah penganut-penganut yang benar (mu’min dan muslim). Sesudah kedatangan Islam, mereka akan memeluk Islam jika mereka mengetahui fakta tentang Islam dan iman mereka tulus.
Manakala, mereka yang dari awal lagi telah mengubah ajaran Nabi Isa a.s yang sejati dan berpaling daripada ajarannya yang sebenar merupakan perintis-perintis kreatif Kristian Barat, Kristian yang kita kenal sekarang.
Oleh kerana Injil merupakan sebahagian daripada wahyu yang sejati, Al-Quran menggolongkan mereka sebagai “ahli kitab”. Dalam keadaan Kristian hari ini, ahli kitab merujuk kepada mereka yang dalam hati nuraninya sangat tidak percaya kepada doktrin-doktrin Kristian seperti Triniti, Inkarnasi dan Penebusan serta segala yang berkaitan dengan doktrin-doktrin tersebut. Mereka secara peribadi percaya kepada kewujudan Tuhan dan ajaran Nabi Isa a.s, yang secara teratur mendirikan sembahyang dan melakukan perbuatan yang baik seperti yang dituntut kepada mereka dan tidak sedar tentang Islam. Sampai hari ini masih wujud lagi golongan sebegini di dalam masyarakat. Mereka inilah yang dikatakan sebagai ahli kitab.
